Terug in Nederland, laatste terugblik naar Zakynthos

Donderdagavond weer lekker gegeten bij Dimi en Maria. Marlies en ik kregen van Maria een potje met daarin ingemaakte olijven uit de eigen olijfgaard. Daar gaan we in Nederland heerlijk van genieten.

Dimi in actie, de windschermen gaan naar beneden

Vooraf Griekse salade en eigengemaakte tzatziki van Maria

Een porksteak voor Ben

En voor mij gehaktballen met feta

Als toetje cheesecake met een bolletje ijs

Maria met haar honden

Vrijdag nog even genieten van het zwembad en de zon. Tussendoor de koffers pakken. Leo heeft geregeld dat zaterdagochtend om 8.00 uur de taxi voor de deur staat. Het moet wel een ruime auto zijn want we zijn tenslotte met z'n vieren en dan ook nog vier koffers en handbagage. Maar dat komt helemaal goed.
Voordat we 's avonds naar beneden lopen eerst afscheid genomen van Maria en Dimi. Ze vinden het heel jammer dat we weggaan. Maar misschien komen we volgend jaar weer terug.
We eten voor de laatste keer bij Potami. Gelukkig zitten we uit de wind, want het waait vanavond weer behoorlijk. Voldaan lopen we terug naar boven om nog even te genieten van het uitzicht en ons laatste glaasje wijn.
Morgen vertrekken we naar Nederland en we hebben inmiddels gelezen dat er een hittegolf aankomt. Dat is dan weer een goed vooruitzicht.
We hebben heerlijke weken gehad. Mooie wandelingen gemaakt, nieuwe plekken gezien, genoten van het prachtige weer ook al waaide het 's avonds soms behoorlijk.
We kijken terug met veel plezier en een goed gevoel en zijn blij met hele lieve vrienden. En zoals het hieronder staat geldt natuurlijk niet alleen voor in Athene.

- Om Athene echt te leren kennen, is het belangrijk om je de Griekse manier van leven eigen te maken. Dit betekent, genieten van de belangrijke dingen van het leven, zoals een zonnig terras, een goed glas wijn, lekker eten en goed gezelschap. - uit de Griekse Gids

Maria en haar zoon Dimitris, Dimi

Lekker eten bij Potami

De laatste vakantiedagen

Gisteren zijn Marlies en ik naar Alykes gelopen om te shoppen en om wat boodschappen te doen voor het avondeten. De mannen zijn vertrokken naar het zwembad.
We zijn aardig wat winkels binnen geweest maar hebben niets gekocht. Alleen met de boodschappen lopen we weer naar boven. Daarna lekker luieren bij het zwembad.
Vandaag gaan Marlies en Leo wandelen en hebben Ben en ik wederom een rustdag. Marlies heeft wel een mooie wandeling uitgezet maar wij hebben besloten om niet mee te gaan. Ik heb met de laatste wandeling iets te veel van mezelf geëist.
Om 10.00 uur komt de taxi en ze vertrekken naar Lagopodo. Vandaar uit lopen ze naar Alykes.  
Wel hebben we afgesproken dat ze ons een seintje geven als ze in de buurt van Alykes zijn. We lopen dan ook naar beneden en treffen elkaar bij de Buca Lounge Bar voor onze laatste frutopia. Als we aankomen lopen zitten Marlies en Leo al aan een groot glas cola. We genieten van de heerlijke ijscoupe.
Vanavond eten we bij Maria en we hebben alvast onze bestelling opgegeven. Het zal zeker weer heerlijk smaken. De volgende blog is als we terug zijn in Nederland. Dan nog een kleine terugblik op onze vakantie.

Een prachtige vlinder

Ons uitzicht

Nogmaals een uitzicht vanuit een ander hoek

Ons vakantiehuisje

Het huisje van Marlies en Leo

Het zwembad

Albizia

Nogmaals de bloemen van de Albizia

Uitzicht vanaf mijn ligstoel

Een mooie oranje bloem van de granaatappel

Naar Loucha en naar de bijna hoogste punt van het eiland

Vandaag gaan we een flinke wandeling maken. Marlies en Leo zijn 2 jaar geleden in Loucha geweest. Dit kleine en leuke plaatsje ligt aan de andere kant van de berg en ze willen er graag ook met ons naar toe.
Om 6.45 uur sta ik op om alvast het koffiezetapparaat aan te zetten. Het duurt namelijk erg lang voordat de koffie klaar is. Even genieten van een bakkie en een boterham eten. Om 8.00 uur zijn we klaar met genoeg water in de rugzakken en nog wat boterhammen.
We lopen vanaf Chartata bovenlangs naar Katastari en van daaruit naar boven naar de berg. Er staat wederom een flinke wind maar dat is best lekker als je moet klimmen. We lopen langs de bergweg en komen uit bij het pad dat verder door de bergen gaat. Twee jaar geleden hebben we hier ook doorheen gelopen alleen kwamen we toen van de andere kant. Het was toen erg warm en geen zuchtje wind. Als we nu door de bergpas lopen voelen we regelmatig de wind. Via het kronkelende pad komen we steeds hoger en dan zijn we bijna bij Giri. Het gehele pad bestaat voornamelijk uit kleine stenen en dan opeens een stuk asfalt. Het blijft raar want een stukje verder houdt het weer op.
Dan zien we het bergdorpje Giri liggen en we besluiten door het dorpje te lopen in plaats van er omheen. We komen langs het huis waar we twee jaar geleden wat hebben gedronken. Nu zien we dat er weer mensen zijn om wat te drinken.
We verlaten het dorp en lopen via de geasfalteerde weg naar het bergdorp Loucha. Dit dorp ligt in een dal en je ziet het pas liggen als je er vlak bij bent.
Het is een pittoresk dorp met oude huizen en een kerk. We lopen naar de kerk en vlak daarbij is een klein eethuis. Loucha wordt door veel toeristen bezocht want we zien regelmatig mensen bij het kerkje kijken. We genieten van een heerlijke omelet, Griekse salade en een drankje. Nog wat foto's maken en dan gaan we verder.
Marlies heeft de route zo uitgezet dat we langs Vrachionas, de grootste en hoogste berg van Zakynthos, komen.
We lopen door een mooi gebied waar je een weids uitzicht hebt. Voor ons zien we de bergen, maar ja welke is nu de hoogste. Het is erg moeilijk te zien. Regelmatig vragen we aan Leo hoe hoog we zitten en we komen steeds hoger. Bij een splitsing, waar we eigenlijk rechtdoor moeten, zitten we op 680 meter. Links gaat het pad de berg op maar dat loopt wel dood. We willen de 700 meter halen en we volgen het pad de berg op. En ja nu we toch op weg zijn dan maar helemaal naar boven. In eerste instantie denken we ook dat als we boven zijn we op de hoogste top staan. Wanneer we boven zijn is het 745 meter en zien dan aan de andere kant een berg met een bult. Waarschijnlijk is dat het hoogste punt namelijk 757 meter. We hebben nog op de landkaart gekeken maar daar wordt het niet echt goed aangegeven. Toch vinden we het een hele prestatie en dat moet wel even vastgelegd worden.
Langzaam lopen we weer naar beneden en komen uit bij de splitsing en vervolgen dan onze route.
We komen weer op een geasfalteerde weg en lopen om de steengroeve heen. Dat is een vrij groot gebied en er wordt schijnbaar vandaag niet gewerkt want het is er rustig.
Na de weg een flink stuk te hebben gevolgd buigt de route af en vervolgen we onze weg wederom via onverharde paden. In onze eerste week hebben we ook langs deze bergwand gelopen alleen toen liepen we een stuk lager. Nu lopen we een stuk hoger en kijken uit over het noordelijk gedeelte van het eiland.
En dan komen we weer op een kruising waar het voor ons bekend terrein is en dat betekent nu alleen maar afdalen. Het is goed uitkijken met die losse stenen, want af en toe glijd je een beetje door. We merken nu wel dat we al behoorlijk lang onderweg zijn en dat we vermoeid raken. Het lijkt wel of het pad langer is dan anders.
Eindelijk zien we tussen de bergwanden door de zee en het sinaasappelkraampje. Nu is het niet ver meer. Nog even langs het klooster en dan zitten we op de doorgaande weg. Het is rond de klok van vijf dat we aankomen bij Archontiko.
Het was een prachtige wandeling, waarin we tot het uiterste zijn gegaan.
Duur wandeling: 8 uur 55 min
Afstand: 26.9 km

De geiten worden naar hun graasgebied gebracht

Het is nog vroeg gezien de schaduw

Een huisje op 200 meter hoogte, stil en verlaten

Daar in de verte moeten we straks door lopen

Leuke kleine paarse bloemetjes

En ineens een stuk geasfalteerde weg

Dorpsgezicht Giri

Het goed verstopte bergdorp Loucha

In dit gebied staan heel veel cipressen

Hier moeten we zijn voor de lunch

Eenvoudig maar wel heel erg lekker

Lekker eten en een mooi uitzicht

De St. John church van Loucha

Uitzicht vanaf de top

We hebben het gehaald

Wat dit voor een plantje is??

Dit groeit gewoon uit de rots

De steengroeve

De laatste loodjes

In de verte zien we het sinaasappelkraampje

Het klooster, dus we zijn bijna thuis

Een Griekse avond

Regelmatig zien we door Alykes een treintje rijden. Twee jaar geleden hebben Marlies en Leo een ritje gemaakt met het treintje. De trein rijdt naar Pigadakia waar je een museum kunt bezoeken en als je wilt bij een restaurant wat kunt eten c.q. drinken.
Op zaterdagavond rijdt het treintje ook naar Pigadakia, alleen word je dan afgezet bij het restaurant en wordt er een Griekse avond georganiseerd.
Dit leek ons allemaal wel leuk dus heeft Leo afgelopen week alvast gereserveerd voor zaterdagavond. En dat was maar goed ook want het eerste treintje was al vol.
Om 19.30 uur vertrekken we vanuit Alykes en langzaam rijdt de trein naar de plaats van bestemming. We zoeken onze plek in het restaurant en het feest kan beginnen, want wij zijn binnen. Eerst krijgen we als voorafje een Griekse salade en dat smaakt prima. Daarna het hoofdgerecht, gegrilde kip. Wel zat er flink verschil in de grootte van de kip, gelukkig had Ben een redelijk groot stuk.
De muziek speelde al toen we binnen kwamen en tijdens het hoofdgerecht kwamen er twee dansers (man en vrouw) binnen. In het midden van het restaurant lieten zij één van de Griekse dansen zien. En ja we konden erop wachten, ze gingen langs de tafels en namen een aantal mensen mee om mee te dansen. Marlies was een van de gelukkigen. Het was wel een hele lange dans.
De eigenaar van het restaurant had ook nog een aandeel, hij gooide een aantal borden kapot en even later spoot hij vloeistof op de grond en tegen een paal en stak het in brand. De dansers dansten om en door het vuur heen.
En daar begon de muziek de bekende sirtaki te spelen. De dansers begonnen en wederom werden de mensen meegenomen om aan te sluiten in de rij. Marlies en ik hebben dapper mee gedanst. De muziek begon langzaam en dan lukt het nog wel, maar hoe sneller de muziek hoe moeilijker het werd om de juiste passen te maken. 
Zelf werd ik nogmaals uit het publiek gehaald om mee te dansen. Toch een leuke ervaring.
Nadat de eerste groep was vertrokken mocht iedereen die wilde de dansvloer op. Marlies en ik hebben samen nog een dansje gemaakt.
Inmiddels was de trein weer terug en was het voor ons tijd om te vertrekken.
In het donker lopen we vanaf Alykes terug naar Archontiko, nog even een glaasje om bij te komen en dan naar bed. Het was een hele gezellige avond.

De Trainaki, oftewel het treintje

De dansers

De eigenaar had nog wat borden over

Marlies in actie

Een mooi vuurtje

Ik zelf in actie

Hij houdt van een vuurtje stoken

Nogmaals in actie

Een aandenken, handtekening van de eigenaar

Marlies en ik samen de beentjes van de vloer